Het was alweer geleden sinds Heuvelland dat ik nog eens onderweg was met de Bravia, de reis naar Heuvelland bleek voor mijn lichaam toch wat moeilijk verteerbaar te zijn. Allerlei kwaaltjes zorgen er voor dat ik niet lekker in mijn vel zit. Vijfenveertig jaar arbeid in verschillende ploegenstelsels aan de band en daarbij ook nog eens twaalf jaar een zelfstandig bijberoep eisen nu hun tol.
Na een korte wandeling bereik ik de andere kant van het Wonderwoud en via de Langenaarstraat kom ik in de Drieselstraat daar bevinden zich de terreinen van Volvo Trucks waar ik natuurlijk even halt houd om vervolgens terug links af te slaan in de gefusilleerdenstraat daar bevind zich het Executieoord Rieme-Oostakker en zoals de naam het al laat vermoeden staat deze plaats voor een donkere periode uit onze vaderlandse geschiedenis.
Het Executieoord Rieme-Oostakker is de plaats in de Gentse deelgemeente Oostakker waar 66 verzetsstrijders tussen 8 februari 1943 en 24 augustus 1944 door de Duitse bezetter werden geëxecuteerd.
Hier wordt ook de herinnering levend gehouden aan de 20 verzetslieden die omkwamen op de executieplaats van Rieme. Dat terrein moest in 1998 verdwijnen omwille van de aanleg van het Kluizendok van de Gentse haven. Het geheel is overgebracht naar het grensgebied tussen Oostakker en Lochristi.
De executies werden in het geheim voltrokken en de slachtoffers werden anoniem begraven. Een aantal van de in Rieme gedode verzetsstrijders werd teruggevonden in een massagraf in Hechtel-Eksel. Bovendien werden er ook Duitse militairen “deserteurs” en Belgische criminelen gefusilleerd. Door deze omstandigheden is het nog steeds onduidelijk hoeveel mensen er de dood vonden. Na de Bevrijding werd het massagraf in Oostakker blootgelegd. De slachtoffers werden geïdentificeerd en in hun woonplaatsen begraven. De kruisjes op het terrein hebben dus een symbolische betekenis. Toch is het executieoord ook een begraafplaats: in 1952 werden de overblijfselen bijgezet van 15 in München onthoofde West-Vlaamse politieke gevangenen.
Op het terrein staat een treinwagon waarmee honderden Belgen naar concentratiekampen in Duitsland en Polen werden gedeporteerd. Het executieoord werd in 1966 beschermd als landschap. Jaarlijks wordt op de tweede zondag van mei een herdenkingsplechtigheid georganiseerd.
Daarna zet ik mijn wandeling verder en gaat het richting de uitkijktoren. Eens boven heb je een prachtig uitzicht. Nu ja prachtig is veel gezegd want meteen wordt het duidelijk dat de oprukkende industrie steeds meer stukjes natuurgebied als dit bedreigd. Wat ik ook hier vast stel is de grijze mist aan de horizon een fenomeen dat ik wel vaker tegenkom bij vooral warme dagen en waardoor de foto’s niet echt naar mijn zin zijn. Dus zal ik nog eens moeten terug komen op een iets minder warme dag om opnieuw te proberen betere foto’s te maken. Na het maken van de foto’s gaat het terug naar beneden en wandel ik nog in een lus tot ik terug aan de uitkijktoren kom om vervolgens terug te wandelen naar de parking. Terug in de Bravia kijk ik de stappenteller er eens op na en die vertelt me dat ik een wandeling heb gedaan van 7,22 km. Zoals ik al eerder aangaf is het natuurgebied niet zo groot maar wist het Wonderwoud mij toch aangenaam te verrassen. De wandelschoenen gaan uit en ik maak me op om terug huiswaarts te rijden.
In 2024 vroeg ik mij SWT aan dat is het vroegere “brugpensioen” ondertussen zit mijn opzegtermijn erop en was 6 juni mijn laatste werkdag. De dag waarop mijn werkgevers mij bedankte voor de jaren inzet en me een welverdiend pensioen wenste, en dat terwijl ik al wist dat er nog een donderwolk boven men hoofd hangt. Want als je denkt nu kan ik eindelijk gaan genieten van de weinige jaren die me nog resten krijg je het deksel op de neus. Weldra moet ik mij op 63 jarige leeftijd gaan aanmelden bij de VDAB en me laten inschrijven als werkzoekende.
Op 17 September heb ik alvast een nieuwe afspraak met mijn vakbond en gaan we bekijken wat de mogelijkheden zijn. Twee dagen later moet ik naar de VDAB, dit alles maakt dat ik sinds mijn laatste werkdag voortdurend loop te piekeren. De oplossing zou zijn om nu over te stappen naar vervroegd pensioen maar dat zal ook zijn gevolgen hebben.
Terwijl ik als single al heel men leven lang bestolen wordt door vadertje staat met name de jaarlijkse belastingen aan 54 % wordt ik ook nog eens van men eerste drie gewerkte jaren op leercontract bestolen. En dat omdat mij eerste werkgever de verplichte 7% RSZ bijdrage betaalde, het was de toenmalige CVP die er niks beter op vond om verdeeldheid te zaaien onder de mensen door te zeggen dat wie 10% wilde betalen dat kon maar niet hoefde. Hun leerjongens en meisjes konden de jaren dan meetellen voor hun pensioen. Hadden ze toen gezegd iedereen is gelijk voor de wet 10% is 10% dan had mijn werkgever dat ook wel betaald en was er vandaag geen discussie over jij mag wel en jij mag niet de jaren meetellen voor uw pensioen. En dat terwijl ik die jaren ook wel hard gewerkt heb in weer en wind, belastingen betaalde op mijn loontje net als zij die de jaren wel mogen meetellen. Dat wil dus zeggen dat ik volgens die ministers die heel hun leven geen klop hebben gedaan en straks een pensioen van plusminus 6.000 euro gaan opstrijken plus nog wat bonussen links en rechts; Ik maar aan 42 gewerkte jaren kom waardoor ik maar net genoeg jaren zal overhouden voor vervroegd pensioen. Je moet weten dat in België je na 45 gewerkte jaren volledig op pensioen kan en dat je dan een armtierig pensioentje van 1.900 euro krijgt. Als ik nu vervroegd pensioen moet aanvragen zal ik het moeten doen met 1.800 euro en zal ik niet 6 maar 10% belast worden op mijn pensioen. Het is wraakroepend dat mensen die heel hun leven hard gewerkt hebben de dag na hun actieve loopbaan zich zorgen moeten gaan maken over hoe ze het einde van de maand gaan halen en dat terwijl die ministers die dit land naar de afgrond hebben gebracht zich rijkelijk te goed doen aan alle weelde die ze zich maar kunnen permitteren.
Op 17 September heb ik alvast een nieuwe afspraak met mijn vakbond en gaan we bekijken wat de mogelijkheden zijn. Twee dagen later moet ik naar de VDAB, dit alles maakt dat ik sinds mijn laatste werkdag voortdurend loop te piekeren. De oplossing zou zijn om nu over te stappen naar vervroegd pensioen maar dat zal ook zijn gevolgen hebben.
Terwijl ik als single al heel men leven lang bestolen wordt door vadertje staat met name de jaarlijkse belastingen aan 54 % wordt ik ook nog eens van men eerste drie gewerkte jaren op leercontract bestolen. En dat omdat mij eerste werkgever de verplichte 7% RSZ bijdrage betaalde, het was de toenmalige CVP die er niks beter op vond om verdeeldheid te zaaien onder de mensen door te zeggen dat wie 10% wilde betalen dat kon maar niet hoefde. Hun leerjongens en meisjes konden de jaren dan meetellen voor hun pensioen. Hadden ze toen gezegd iedereen is gelijk voor de wet 10% is 10% dan had mijn werkgever dat ook wel betaald en was er vandaag geen discussie over jij mag wel en jij mag niet de jaren meetellen voor uw pensioen. En dat terwijl ik die jaren ook wel hard gewerkt heb in weer en wind, belastingen betaalde op mijn loontje net als zij die de jaren wel mogen meetellen. Dat wil dus zeggen dat ik volgens die ministers die heel hun leven geen klop hebben gedaan en straks een pensioen van plusminus 6.000 euro gaan opstrijken plus nog wat bonussen links en rechts; Ik maar aan 42 gewerkte jaren kom waardoor ik maar net genoeg jaren zal overhouden voor vervroegd pensioen. Je moet weten dat in België je na 45 gewerkte jaren volledig op pensioen kan en dat je dan een armtierig pensioentje van 1.900 euro krijgt. Als ik nu vervroegd pensioen moet aanvragen zal ik het moeten doen met 1.800 euro en zal ik niet 6 maar 10% belast worden op mijn pensioen. Het is wraakroepend dat mensen die heel hun leven hard gewerkt hebben de dag na hun actieve loopbaan zich zorgen moeten gaan maken over hoe ze het einde van de maand gaan halen en dat terwijl die ministers die dit land naar de afgrond hebben gebracht zich rijkelijk te goed doen aan alle weelde die ze zich maar kunnen permitteren.
Ik was dus al blij dat ik me eindelijk nog eens op weg kon begeven naar Oostakker voor niet meer dan een daguitstap. Van 2007 tot en met 6 juni 2025 heb ik gewerkt bij Volvo trucks en nooit oog gehad voor een stukje natuur dat daar aanpaalde, ik had daar dan wel wat over gehoord en gelezen maar nooit de tijd voor gehad om er heen te gaan. Men laatste werkdag had ik er wel afgesproken op de parking aan de visvijver met enkele toffe collega’s om met een pintje mijn afscheid te vieren. Vandaag was ik er terug om alles te verkennen. Eens geparkeerd gaan de wandelschoenen aan en is het goed smeren met de zonnecrème, daarna begin ik aan de wandeling via brede grintpaden. Uitgestippelde wandelroutes zijn er helaas niet, daarvoor is het natuur gebied met zijn 35 hectare te klein. Dit zou naar de toekomst toe uitgebreid worden met 200 hectare en ik heb zoal een vermoeden wie daar de dupe zal van worden. Dat zal niet de industrie zijn maar hoogst waarschijnlijk de landbouwers in de nabije omgeving. Of het zou moeten zijn dat het kunstmatig meer dat is ontstaan door de zandwinning opnieuw opgevuld wordt met grond zodat daar een prachtig bos kan ontstaan. Op luchtfoto’s of via de satellietkaart van Google Maps kan je de merkwaardige X-figuur meteen herkennen. Het is de contour van de twee landingsbanen van het vliegveld dat in de jaren ‘60 werd aangelegd. Het was bedoeld als economische stimulans voor de ontwikkeling van de haven. Het terrein werd toen met zand 4 meter opgehoogd, maar het vliegveld werd nooit afgewerkt en dus nooit gebruikt. Sinds de jaren ‘70 wordt op het terrein aan grootschalige zandontginning gedaan. Doorheen de tijd werden verschillende delen van het terrein uitgegraven en vervolgens opnieuw opgevuld. Het landschap van het ‘Oude Vliegveld’ werd hierdoor meermaals flink hertekend.
Hier wordt ook de herinnering levend gehouden aan de 20 verzetslieden die omkwamen op de executieplaats van Rieme. Dat terrein moest in 1998 verdwijnen omwille van de aanleg van het Kluizendok van de Gentse haven. Het geheel is overgebracht naar het grensgebied tussen Oostakker en Lochristi.
De executies werden in het geheim voltrokken en de slachtoffers werden anoniem begraven. Een aantal van de in Rieme gedode verzetsstrijders werd teruggevonden in een massagraf in Hechtel-Eksel. Bovendien werden er ook Duitse militairen “deserteurs” en Belgische criminelen gefusilleerd. Door deze omstandigheden is het nog steeds onduidelijk hoeveel mensen er de dood vonden. Na de Bevrijding werd het massagraf in Oostakker blootgelegd. De slachtoffers werden geïdentificeerd en in hun woonplaatsen begraven. De kruisjes op het terrein hebben dus een symbolische betekenis. Toch is het executieoord ook een begraafplaats: in 1952 werden de overblijfselen bijgezet van 15 in München onthoofde West-Vlaamse politieke gevangenen.














Reacties
Een reactie posten