De LMC 2021

De laatste keer dat ik in Hoogstraten was moet in 2006 zijn geweest en dat in de fruitveiling van Hoogstraten. Daar had elk jaar een oldtimmerbeurs plaats, waar ik met mijn verkoopstand van miniaturen en modelbouw een plekje had. Trouwens heb ik nog steeds een stock die in uitverkoop staat en die je kan 

bekijken op mijn blog The Collector. Het was dus al vijftien jaar geleden en hoog tijd om het geheugen even op te frissen. Deze maal sloegen we niet af aan de fruitveiling maar rij ik rechtdoor. Eindbestemming wordt Wortel en parkeren doen we recht tegenover Natuurpunt Markvallei - BC Vallei van het Merkske (De Klapekster). We bevinden ons hier op enkele meter van de strafinstelling "gevangenis" dus ik beloof braaf te blijven. 

Wortel Kolonie op de foto de oude gevangenis waar ooit landlopers verbleven. Daar achter bevinden zich de nieuwe gebouwen van de gevangenis. Na de afschaffing van de Wet op de Landloperij in 1993 wordt Wortel een strafinrichting met een halfopen regime (arbeid in werkplaatsen die buiten het cellulair gedeelte gelegen zijn). Men begint aan de bouw van een nieuwe cellulaire afdeling die in 1996 in gebruik genomen wordt. Zo biedt de gevangenis tegenwoordig plaats aan 150 gedetineerden. Het betreft een groep veroordeelden met straffen onder de 3 jaar die beschikken over een geldig verblijfsstatuut in België. Ook veroordeelden tot meer dan 3 jaar die reeds genieten van penitentiair verlof kunnen naar Wortel worden doorverwezen. Het merendeel van de misdrijven betreft diefstallen en drugsdelicten.

Nadat ik mijn plaats heb ingenomen trek ik de wandelschoenen aan en begeef me naar de begraafplaats van Wortel. Het kerkhof, met zo’n 170 witte betonnen kruisjes, is het merkwaardigste overblijfsel van de landlopers kolonie. Op de kruisjes hangt een loden plaatje met een nummer, een naam, een datum van geboorte en overlijden. In zeldzame gevallen staat er zelfs geen naam, alleen een nummer en de letters RWK (afkorting van rijksweldadigheidskolonie). Het zijn de graven van de eenzaamste onder de landlopers, degenen die ’zonder familie’ zijn gestorven. Enkele graven dateren van 2003. Dat komt doordat de oudste landlopers na de afschaffing van de landloperij in 1993 het ’voorrecht’ kregen in de gebouwen van de kolonie hun laatste 

levensdagen te slijten. Ik ben op de terugweg naar de camper als ik precies wat nattigheid voel, dat wordt steeds erger en ik besluit vlug het regenjasje aan te trekken en berg de camera op die ik wat bescherm onder het regenjasje. Met de parking in het zicht begint het water te gieten. De mensen die voor mij uit lopen zoeken wat beschutting onder de bomen wat ik zelf ook doe. Ik ren van boom naar boom maar eens de parking in zicht kan ik wel niet anders dan naar de LMC te rennen en ben ik zo goed als zeik nat, vlug de natte kleren uit en maak ik van de gelegenheid gebruik een douche te nemen. Die dag wordt er niet veel meer gedaan dan wat televisie kijken en vroeg gaan slapen. Nu ja de tikkende regen op het dakraam houd me eerst nog wakker maar eens het stop kan ik toch de slaap vatten.

Overdag kan het er druk zijn maar eens het Natuurpunt sluit keert de rust er terug. geen voorbij rijdende auto's enkel rust en stilte. En de volgende morgen is de zon terug van de partij en is het nog veel aangenamer wandelen. Het regenjasje gaat toch mee maar ik zou het niet nodig hebben. 

Die dag slaan we niet links af in de Torendreef maar rechts richting Bootjesven, aan het eind sla ik links af en na een eind kom ik aan een groot gebied voorzien van een wildrooster. Ik besluit even van de route af te wijken en ga de wijde vlakte in waarmee ik eigenlijk de grens met Nederland oversteek.

Ik neem de beslissing om terug te keren en de huidig route te volgen. Maar ook nu weer ontdek ik via Google dat daar best nog veel te zien is en te wandelen, nu ik dat weet een mooie redenen om terug te gaan. We zetten onze wandeling verder en komen ten slotte uit bij een verlaten woning. De oude aalmoezenierswoning op de Kolonie van Wortel staat al een tijdje leeg en heeft meer dan een grondige opknapbeurt nodig.

Misschien ook eens vermelden dat de voormalige landloperskolonie Wortel-Kolonie in de Antwerpse Kempen werd ingeschreven op de werelderfgoedlijst van Unesco. Dat heeft het werelderfgoed comité in 2021 beslist, Wortel-Kolonie is zo het eerste Belgische culturele landschap dat erkend wordt als werelderfgoed. En daarmee rond ik mijn bezoek aan Wortel af en spreken we af dat we hier heel vlug nog eens een bezoekje brengen.

Iets dichter bij huis is Buggenhout toen ik met het zelfstandig bijberoep begon heb ik hier bijna drie jaar de markt gedaan met speelgoed. Maar daar ben ik al vlug mee gestopt als je eerst de nacht gaat doen in het fabriek van 9 tot 5 en dan van 7 tot soms half twee in de namiddag de markt doet, thuis komen eten en dan enkel uren slapen in de zetel dan weet je dat je dit niet lang volhoud !

Het was ook hier effen nadenken want al zo lang geleden. Ik parkeer op de ANB parking aan het Buggenhoudbos waar ik deze prachtige Citroën oldtimer spot. En ook nu beginnen we meteen aan de korte wandeling. Maar eerst breng ik een bezoek aan de mooie kapel die zich aan de overzijde van de straat bevind.

Ik moet eerlijk bekennen dat ik aangenaam verrast werd door het Buggenhoutbos dat blijkbaar ook op op het parcours van de Dodentocht van Bornem ligt. 100 Km het zou mij niet meer lukken vrees ik, al heb ik heel lang geleden ooit wel Brussel - Wetteren  gestapt en dat was goed voor de helft.

Maar het is die dag mijn "Lucky Day", zie maar eens wat ik die dag in het vizier kreeg. De foto is niet helemaal naar mijn zin maar ik ben al dolgelukkig dat ik toch eens iets kon fotograferen. Niet gemakkelijk want het snelheidsduiveltje vloog van het een naar het andere. 

Later toen ik terug was zou ik nog eentje spotten aan de LMC maar toen had ik de camera niet meteen bij de hand. En zo rond ik de wandeling af. Na het fotomateriaal al eens te hebben bekeken is het tijd om een hapje te eten.

Wanneer ik de schotel uitklap blijft hij rondjes draaien en zelfs mijn smartphone vind nauwelijks of geen connectie op het internet. Dan maar vroeg onder de wol zodat we de volgende morgen na het ontbijt onmiddellijk aan de wandeling kunnen beginnen.

Wanneer ik door de velden loop zie ik een man aan het werk, Je kan er de geur van peterselie opsnuiven. Het lijkt me ook een heel arbeidsintensief proces, elke dag opnieuw op de knieën zitten bundel per bundel met de hand afknippen en bijeen binden in weer en wind en rijk wordt je er niet van. Je kan er alleen maar respect voor hebben. Daarna wandel ik verder door het bos en langs velden van koren en maïs en voor ik het besef zit ook deze wandeling er weeral eens op ik kom uit aan de kapel waar ik nog even halt houd en een kaars laat branden voor men moeder die ik nog steeds mis. Daarna gaat het naar de LMC, en rond ik mijn weekendje Buggenhout stilaan af.