Het einde van de LMC

Tijdens de winter had ik alles op een rijtje gezet en het nieuwe jaar bracht duidelijkheid. Het is wreed dat je het moet zeggen nadat ik mijn hele leven hard heb gewerkt, moet ik mij nu zorgen gaan maken over men toekomst. Het pensioen lonkt en er zullen keuzes moeten gemaakt worden. Vooral toen ik de laatste betaling voor de verzekering van de LMC in de bus kreeg was deze plots met 200 € duurder geworden en als je dan via de Facebookpagina's van en voor camperaars leest wat zij betalen dan wist ik meteen wat er mij te doen stond. Ook bij het laatste onderhoud van de LMC begon men al te spreken om het jaar daarop de distributieriem van de Fiat te vervangen en dat zou rond de 1.200 € gaan kosten. Rust roest zegt het spreekwoord, de camper stond te veel stil, dat heb je natuurlijk als je nog elke dag moet gaan werken. Maar ook het feit dat ik er niet jonger op wordt, Ik zag me daar over een x aantal jaren niet meer mee te rijden. Dus stond het vast, ik zou over gaan tot de aankoop van een kleinere camper half integraal. Ik ging even kijken bij Rijmaran maar de prijs was mij veel te veel. Ook de overname prijs van de LMC was een serieuze uppercut. Door toedoen van een collega op het werk kwam ik uiteindelijk uit bij een buscamper, compacter meer wendbaarder en je kan er al eens mee over onverharde wegen. Parkeren op kleine parkings nabij bossen en natuurparken wordt dan een stuk interessanter. Je kan hem ook al eens nemen om boodschappen te gaan doen.

Overnachten op een dorpsplein of aan sportterreinen zonder al teveel op te vallen. Allemaal voordelen die de LMC niet had. Dan maar eens wat gaan opzoeken op het internet en de verschillende merken met elkaar gaan vergelijken. En daar kwam de Peugeot Bravia Mobil dan als beste uit. Waar andere allemaal uitgerust waren met een douchegordijn is deze van mij met een plexiglazen deur zo zit het toilet niet telkens volledig onder het water en na het douchen is de deur snel eens afgedroogd dan een gordijn, zeer belangrijk qua voorkoming van vocht in de camper. 

Dus ging ik in Februari eens kijken bij M Motorhomes in Tielt, ik begreep meteen dat ik geduld moest hebben en dat de prijzen ook niet zouden mee vallen. En dat het nu wel de moment was om de camper te verkopen en er een goede prijs voor te krijgen. 

Het is ondertussen April 2022 het is nu echt niet lang meer eer ik de LMC van de hand ga doen en dus wil ik er nog vlug even mee weg. Het eerste uitstapje is naar Moerbeke, dat is niet zo ver maar eer de Zenec het weet, zijn er terug enkele extra kilometers op de teller bijgezet. Een ding weet ik nu reeds 100 % zeker in de nieuwe Bravia komt geen Zenec navigatie.

Parkeren doe ik op de onverharde parking van het Heidebos. En ik maak me meteen klaar voor de wandeling van de dag. Ik moet eerlijk bekennen dat ik wel aangenaam verrast ben met de omgeving.

Op het moment zelf had ik niks in de gaten, maar er zat iets op de filterlens en dat zorgde er voor dat bijna al mijn foto's aan de linkse zijde wazig waren. Even reinigen was de oplossing maar mijn foto's die waren voor de vuilbak en dus zit er niks anders op dan nog eens terug te gaan. In de ochtend werd ik gewekt door een meute husky's, iemand met een bestelwagen vol kwam hier met zijn hondenslee wat trainen. En dus kroop ik maar uit bed, na het ochtend ontbijt maakte ik me op voor nog een korte wandeling en toen ik terug kwam kwamen net nog heteluchtballonnen aangevlogen.

We zijn een week later als ik me nog eens opmaak voor een trip naar Dilsen-Stokkem. Het zal mijn laatste uitstap worden met de LMC. Ik zou parkeren en overnachten op parking de Driepaal maar als ik er aan kom ligt de parking volledig vol gekapt met grond. Recht tegenover de parking hebben ze windmolens geplaatst. 

Het is pas als je eens bij een windmolen park staat dat je de enorme schade aan het landschap ontdekt de groene waanzin van een politieke partij die onze planeet in versneld tempo naar de afgrond sleept. Toen Mieke Schauvliege (Groen) op Twitter alle partijen met de vinger wees omdat ze tegen een betonstop waren, heb ik haar er vriendelijk op gewezen misschien zelf eens het goede voorbeeld te geven. De voet waarop een windmolen rust bevat naast 40 ton staal een vijftigtal betonmixers goed voor 500 m³ beton ! Ze ontsieren niet alleen ons landschap er gaat een massa aan landbouwgrond en bossen verloren. Daar naast zorgen ze ook nog eens voor geluidshinder en de schaduwslag die bij veel omwonende als hinderlijk wordt ervaren. En het zijn daarboven ook nog eens massamoordenaars van duizenden trek- en roofvolgels die door de wieken gedood worden. En dan hebben we het nog niet gehad over de levensduur van de windmolen de vervuilende olie en de afgedankte niet recycleerbare wieken die in diep uitgegraven kuilen verdwijnen bedekt met een laag grond. Ik raad jullie aan zelfs eens wat opzoekingswerk te verrichten om ook eens deze waanzin te zien. Van Mieke kreeg ik toen trouwens geen reactie. 

Er blijft dus niks anders over, dan over te gaan op plan B ik rijd terug naar de parking waar ik reeds eerder stond met name de Terhills Cablepark Parking. Dit is waterskiën niet achter een boot maar via een kabelbaan. Na het nemen van wat foto's begin ik aan een korte wandeling rond het water.

De wandeling gaat verder en ik doe de lange Terill nu in omgekeerde richting. Zoals je kan zien op de eerste foto zijn daar redelijke steile stukjes bij. Af en toe even blijven staan en uitrusten is dan ook geen overbodige luxe.

Je wandelt er over de oude steenkoolmijnsite van Eisden, de terills ontstonden door een ophoping van steenafval als bijproduct van ondergrondse mijnbouw. En bestaat uit mijnsteen, een mengeling van schiefergesteente, kalkrijke rotsblokken, steenkoolafval, lichte klei- en zandleemdeeltjes, waarbij ook diverse soorten afval werden gedumpt.

Daarna gaat het terug richting de parking. Terug in de LMC begin ik aan de maaltijd van de dag en deze keer staat er wok op het menu. Wanneer ik die avond wat televisie aan het kijken ben begin het pas goed door te dringen dat het zo goed als voorbij is. Dat er een lange tijd aanbreek waarop ik geduldig zal moeten zijn. Het was in het begin best wennen om met de LMC te rijden vooral in het bochtenwerk, maar na een tijdje begon dit wel te wennen. 

En dan waren er de West Vlaamse baantjes waar je zich nauwelijks kon draaien of keren met de LMC van 7meter52 en de talrijke schietgebedjes dat er toch maar geen tegenligger zou afkomen. Dat deed me terug denken aan die ronde van Vlaanderen waar ik in Diksmuide die tractor op mij zag afkomen. Of ergens in Zonnebeke bij het uitkomen van de bocht daar plots een Engelsman me te gemoed kwam. Ik effen achteruit reed maar al vlug besefte dit kom niet goed. Ik bleef maar staan en het was nu aan de Brit, tegen de camper of in de gracht. Gelukkig liep het telkens goed af. Rond middernacht zoek ik de slaapzak op en ga ik slapen. 

De volgende morgen na het ontbijt ruim ik alles op gaat de gaskraan dicht en rij ik welgeteld 2,4 km naar de kleine parking aan de voet van het Dilserbos. Ik begin meteen aan de wandeling op een prachtige locatie. Wanneer ik terug kom ga ik eerst wat eten en daarna maak ik mij op voor een tweede wandeling van de dag. Het is pas middag en ik ga voor de 12 kilometer. Maar naarmate de wandeling vorder begin ik het toch verdacht te vinden, dit zijn wel lange kilometers. We zitten ook al op de grens met Nederland en een poos later kom ik op een punt dat ik herken uit de ochtendwandeling.

Wanneer ik dit punt bereik is de zon al aan het zakken, dat voelt wel anders aan dan in de voormiddag toen ik deze foto heb gemaakt. Het is het moment waarop ik de camera opberg. Ik weet dat het vanaf hier nog een hele eind is naar de LMC en dus is er geen tijd meer om te slenteren. Ik stap dus gewoon door. Toch enigszins tevreden de LMC terug te zien, misschien in de toekomst ook eens overwegen een zaklamp mee te nemen. Volgens de stappenteller die ik toen op de smartphone had staan zat ik niet aan 12 maar aan 20 kilometer. Op de parking staat nog een camper, maar even later rijd die weg. Ik begin te twijfel en beslis dan ook maar te vertrekken, nog thans kan je hier overnachten. Dan maar terug naar de grote parking. Maar het is zondag avond en de reusachtige parking is bijna zo goed al leeg.

Tot er plots een wagen in de buurt komt parkeren, mijn buikgevoel zegt me van hier niet te blijven en dus beslis ik om die avond al terug te keren naar Zolder om daar op de kampeerautoparking de nacht door te brengen. Ook dit was al vaak een discussie dat mensen die wildkamperen meestal het slachtoffer worden van diefstallen, maar ook dit is Larrie en apenkool want vrij recent las ik nog van camperaars wiens buitenverlichting gestolen werd op de camping. Ik denk zolang je luistert naar je buikgevoel er geen probleem is.  Hiermee zat mijn uitstap met de LMC er ook op, en ook al wist ik dat er een nieuwe op komst was toch is het met spijt in het hart dat ik hem te koop zette.

We zijn begin Juni als ik met de LMC even naar Tielt ga om hem eens te tonen. Hij adviseerde mij om hem zelf te verkopen en noemde mij een prijs. Het minimum bedrag dat hij gaf was net dat getal dat ik voor ogen had. Ik wist meteen dat ik bij M Motorhomes aan het juiste adres was. Had ik de LMC aan Rijmaran overgelaten dat had ik die dag maar liefst 35.000 € verloren. De LMC werd op Facebook geplaats en zeven dagen later was die opgehaald door de nieuwe eigenaar.