Onderweg met LMC - 2019

De bedoeling was eigenlijk om naar de Natuur Mobilehome Parking in Oudsbergen te gaan; Alleen mijn Zenec navigatie dacht er anders over en zei me dat ik mijn bestemming had bereikt na 300 meter "En trek uwe plan ermee". En dat terwijl ik in "the middle of nowhere" stond. Na wat heen en weer rijden heb ik er genoeg van en zet me even aan de kant, tijd voor plan B. De nieuwe bestemming wordt Camping Zavelbos in Maaseik. 

Toen ik arriveerde heerste er een gezellige drukte op het terras, ik melde me eerst aan en werd er heel vriendelijk onthaalt daarbij kreeg ik verschillende folders en brochures in mijn handen gestopt. Dat is allemaal goed en wel, tot dat je de prijs per overnachting hoort. 54 € voor twee overnachtingen. Toen ik daarnet even de link van hun website opzocht en meteen ook even de website bekeek naar de prijzen voor 2023 dan betaal je nu reeds 62 €. Sorry maar daar heb ik mij geen camper voor gekocht !, en dat om even de avond en de nacht door te brengen in je eigen camper. Even te vergelijking bij de Natuur Mobilhome Parking betaal je 24 € voor twee overnachtingen. Als je hen kan vinden natuurlijk. 😂

De volgende morgen na het ontbijt maak ik mij op voor de wandeling ik bekijk even het infobord en besluit voor de 23 Km te gaan, maar dat is eigenlijk een mountainbike parcours. Je doet enorm veel meters voor niks en uiteindelijk valt er ook niks te zien of te fotograferen en dus wordt het bijna een loopwedstrijd. Toen ik al een tijdje aan het slalommen was door het bos besloot ik om recht door te gaan. Maar aan het eind van het pad vond ik geen pijl meer, enkel nog een rode pijl naar rechts. 

Na even te aarzelen besloot ik de rode pijlen te gaan volgen en kwam ik na ongeveer 3 km plots in het centrum van Opoeteren terecht. Het infobord vertelde me dat de rode pijlen een traject van 20 Km was. De vele nutteloze meters die ik al had gemaakt lieten me besluiten terug te keren. Vooral omdat ik er geen kijk op had waar ik precies zat en hoe ver ik nog moest. Dat waren dus ongeveer 6 km voor niks gelopen. Terug op de plaats waar ik rechts afgeslagen was ging ik nu rechtdoor en zo kwam ik terug op de oorspronkelijke piste. Even later was het weer prijs, links rechts en nog eens rechts terwijl ik beter gewoon rechtdoor was gegaan en terug een tweetal km voor niks had gedaan. Gelukkig vond ik toen wel borden waarop ik perfect kon waarnemen waar ik was en hoever het nog was. 

Ik begon me stilaan naar het eindpunt te slepen en ik was nog nooit eerder zo blij  geweest met het terug zien van de LMC als die dag. Als ik één ding geleerd heb die dag was het wel om in de toekomst geen mountainbike parcours meer te volgen. Ik geraakte nauwelijks in mijn bed en de volgende morgen was het al niet beter met moeite geraakte ik uit de LMC om trekkebenend te gaan afrekenen. Normaal zou ik nog een tussenstop in Westerlo maken maar Ik verliet de camping en reed huiswaarts met niet al te goede herinneringen, gelukkig was het de volgende dag al wat beter.

Het is Vrijdag 23 Augustus 2019, ik trek nog eens de grens over en begeef mij naar Nederland, meer bepaald Ysselsteyn. Ik breng er een bezoek aan de Duitse militaire begraafplaats.

De begraafplaats werd in 1946 in opdracht van de Nederlandse regering niet ver van de stad Venray in de provincie Limburg aangelegd en beslaat een terrein van ongeveer 28 hectare. 87 oorlogsdoden uit de Eerste Wereldoorlog en 31.598 oorlogsdoden uit de Tweede Wereldoorlog hebben hier hun laatste rustplaats gevonden. De overgrote meerderheid van de oorlogsdoden zijn Duitse soldaten die tijdens de oorlog hun dienstplicht vervulden. Maar ook SS-leden en oorlogsmisdadigers, Nederlandse collaborateurs, vrijwilligers van de Wehrmacht uit andere landen en enkele burgers, waaronder vrouwen en kinderen, werden in Ysselsteyn begraven.

Terwijl ik daar aan het fotograferen ben komt er een bestelwagen aangereden, het is de plaatselijke bloemist die verschillende bloemstukjes bij zich geeft en op zoek gaat naar de rij waarin het graf zich bevind.

Tijdens het fotograferen ontmoet ik een collega fotograaf, we maken een praatje over het fotograferen maar ook over de waanzin van de oorlog. Desondanks ze de vijand waren, was het toch altijd iemands echtgenoot, vader of zoon. Jongens van 18, die nog een heel leven voor de boeg hadden.

Overnachten doen we op camping Kampeerpark De Berkhorst, ik had al meteen het gevoel niet echt welkom te zijn en was denk ik zo wat de enige camper die er stond al de rest waren chalets. Ik boek dan ook maar voor één nacht, hij zou de volgende dag wel klaar staan om 10 uur om de slagboom open te doen. Had evengoed kunnen zeggen dat ik dan kon oprotten. Nu ja als we nog eens terug gaan zal het zeker en vast daar niet meer zijn. We rijden terug en ik bezoek nog maals de begraafplaats die net als Lommel een diepe indruk nalaat. Tegen de middag rij ik terug richting België maar nog niet huiswaarts ik maak eerst een tussenstop in Tongerlo-Westerlo.

Met de foto hiernaast zitten we in Tongerlo - Westerlo met name de Abdij van Tongerlo. We staan vrij op de grote aanpalende parking. Dat wil dan ook wel zeggen dat je geen voorzieningen hebt, maar dat vind ik niet erg. Ik kan wel enkele dagen verder. De abdij is zeker de moeite waard om eens te bezoeken. Na het maken van wat foto's op het binnen plein maak ik nog een wandeling via het wandelpad achter de muren die de abdij omwallen. Daar bevind zich ook nog een heuse Lourdesgrot. 

Terug na de wandeling worden de opnames even bekeken en volgt het ontbijt. In de avond kijken we wat televisie via TV Vlaanderen in de camper en eens de duisternis is gevallen ga ik nog even naar buiten om wat foto's te maken. Wanneer ik mij naar de binnentuin begeef en nog maar net een paar foto's genomen heb hoor ik plots een gezoem achter mij. Wanneer ik om kijk merk ik dat de poorten elektronisch gesloten worden en dus haast ik mij terug naar buiten. Slapen wordt iets moeilijker want er weerklink een stevige beat van de Chiro fuif wat verder op.

We zijn een week verder en dit weekend bezoeken we alweer een abdij deze maal de abdij van Herkenrode. We parkeren de LMC op de ruime parking en dit wordt alweer een weekend dat we vrij staan. Maar alles in aan boord dus kunnen we gerust het weekendje door komen.

Abdij Herkenrode, is een voormalig klooster voor cisterciënzerinnen met abdijhoeve en bedrijfsgebouwen. Het is gelegen op de zuidelijke Demeroever in Kuringen, een deelgemeente van de stad Hasselt in Belgisch-Limburg. 

Er is een heuse kruidentuin maar die heb ik jammer genoeg niet gezien. De abdij is omringt door een prachtige natuur waar het heerlijk wandelen is. Zo vind je er ook de Tuiltermolen een watermolen zonder rad helaas, maar volgens ik ergens gelezen heb is men de site aan het renoveren en zou er een nieuw rad komen. Deze maal niet om koren te malen maar voor het opwekken van energie. 

Daarbij komt ook nog eens de wandelroutes die ik eigenlijk nog niet volledig heb gedaan. Zo was er toen ook Limburg Lavendel maar die zouden vanwege geen vergunning niet meer open zijn voor individuele bezoekers. Toch niet te min een goede redenen om ooit nog eens terug te gaan met de Bravia.